Aflevering 7: De paradox van In de wereld, niet van de wereld

Hieronder staat:

• Aflevering 7
• Aflevering 7 (ZOOM versie)
• De sketch van aflevering 7
• Het interview van aflevering 7
• De tutorial van aflevering 7
• De overzichtspagina van tutorial 7
• De ‘meest gestelde vragen’ van aflevering 7
• Een fragment uit het Omega Dossier (boek)

NB: Er staat zowel een gewone versie (die je met je kring in een woonkamer bekijkt) als een ZOOM versie (voor in Corona tijd, als iedereen achter de laptop zit). De ZOOM versie is verdeeld in twee delen: Een individueel gedeelte (30 min) en het gedeelte van het groepsgesprek (45 min). In het deel van het groepsgesprek kan de kringleider de clip via ‘schermdelen’ in beeld zetten. Bij de gewone versie van de cursus lopen de clips, opdrachten en gesprekken steeds door elkaar heen.

Aflevering 7: De paradox van In de wereld, niet van de wereld

Aflevering 7: De paradox van ‘In de wereld, niet van de wereld’ (ZOOM versie)

Drama

Interview

Tutorial

Overzichtspagina van de tutorial

Veel gestelde vragen (afl. 7)

Antwoorden door Johan Vink

1) Kun je een Bijbels voorbeeld geven van deze paradox?

Ik vind Jozef een goed voorbeeld. In Genesis wordt zijn verhaal beschreven en daar zie je dat hij vanuit zijn veilige thuissituatie als eenling terecht komt in een totaal andere cultuur. Wat mij treft is dat je ziet dat hij zich niet terugtrekt in passiviteit of zich afzet tegen zijn omgeving, maar dat hij actief en constructief zijn plek inneemt. Dat leidt ertoe dat hij al snel een spil wordt in het huis van Potifar. Maar op het moment dat de vrouw van Potifar hem tot overspel probeert te verleiden, wat in die situatie van eenzaamheid moeilijk moet zijn geweest voor Jozef, staat hij heel duidelijk voor zijn principes, beter gezegd voor zijn geloof. Dat wordt hem niet in dank afgenomen, maar ook als hij op valse gronden in de gevangenis komt, wordt hij niet cynisch of depressief. We weten hoe het verhaal zich uiteindelijk ontvouwde. Via wonderlijke omwegen gebruikt God hem om zijn generatie te redden. Dit is natuurlijk een zeer uniek verhaal, maar op de een of andere manier hebben we allemaal als christen te dealen met de vraag hoe we God dienen op de plek die Hij ons geeft, in de spanningen die dat ons kan opleveren.

2) Ik vind het heel lastig om van mijn geloof te getuigen op mijn werk. Hoe ga ik daarmee om?

Ik zou daar graag een paar losse opmerkingen over maken. Meer bedoeld als punten om over door te denken dan een heel betoog. In de eerste plaats zou ik de opmerking van Jezus ‘jullie zullen mijn getuigen zijn’ meer willen opvatten als een belofte dan een opdracht. Jezus zal daarvoor zorgen. De druk die er vaak op ligt werkt averechts. Vervolgens zou ik willen zeggen dat in ‘getuige zijn’ vooral de nadruk ligt op het ‘zijn’: het heeft te maken met wie je bent. Je bent als je met Jezus leeft iemand die Hem weerspiegelt. Ook vind ik de uitspraak van een missioloog interessant die zei: wees getuigen van Jezus, desnoods met woorden. Dat is natuurlijk een beetje provocerend, maar het laat ook zien dat we bedoeld zijn als levende brieven: het woord in vlees en bloed. Tenslotte: wees alert op de openingen die God geeft als je merkt dat Hij voor je uitgaat. Dan mag je ook rekenen op de juiste woorden.

3) Hoe voorkom ik dat ik in een spagaat kom, zodat mijn geloof los staat van de rest van mijn leven?

Het is inderdaad iets wat nooit vanzelf gaat. Onze neiging is om ons leven op te delen in compartimenten die los van elkaar staan. In elk stukje van ons leven hanteren we andere waarden, gelden andere regels. De grote vraag voor elke christen die zijn geloof serieus neemt is de vraag of God een rol speelt, of Hij de regie heeft. Onze neiging is Hem netjes een segment van ons leven toe te wijden, een stukje van onze tijd, onze aandacht, onze energie. We doen dan alsof de rest neutraal terrein is, waar we zelf vorm en inhoud aan geven. Dat brengt ons onvermijdelijk in een spagaat. Maar God wil niet slechts ‘een rol spelen’, Hij is de regisseur. We mogen ervan uitgaan dat als Hij alle terreinen van ons leven mag bepalen, dat het dan niet lastiger wordt maar juist makkelijker. Het leven wordt eenduidiger, meer geïntegreerd, overzichtelijker.