Aflevering 6: De paradox van Vrijheid in Verbondenheid
Hieronder staat:
- Aflevering 6
- Aflevering 6 (ZOOM versie)
- De sketch van aflevering 6
- Het interview van aflevering 6
- De tutorial van aflevering 6
- De overzichtspagina van tutorial 6
- De ‘meest gestelde vragen’ van aflevering 6
- Een fragment uit het Omega Dossier (boek)
NB: Er staat zowel een gewone versie (die je met je kring in een woonkamer bekijkt) als een ZOOM versie (voor in Corona tijd, als iedereen achter de laptop zit). De ZOOM versie is verdeeld in twee delen: Een individueel gedeelte (30 min) en het gedeelte van het groepsgesprek (45 min). In het deel van het groepsgesprek kan de kringleider de clip via ‘schermdelen’ in beeld zetten. Bij de gewone versie van de cursus lopen de clips, opdrachten en gesprekken steeds door elkaar heen.
Aflevering 6: De paradox van Vrijheid in Verbondenheid
Aflevering 6: De paradox van Vrijheid in Verbondenheid (ZOOM versie)
Drama
Interview
Tutorial
Overzichtspagina van de tutorial
Meest gestelde vragen (afl. 6)
Antwoorden door Johan Vink
1) Kun je een Bijbels voorbeeld geven van deze paradox?
Ik vind wat Jezus doet in het verhaal van de voetwassing in Johannes 13 een heel goed voorbeeld van wat het is om lief te hebben op een manier waarbij je in alle vrijheid kiest om de ander te dienen. Terwijl de discipelen voortdurend bezig waren met de vraag wie de belangrijkste was, maakt Jezus duidelijk dat liefde leidt tot dienen en dat dit het grote gebod is, dat alles in de gemeente draait om onze bereidheid de onderste weg te gaan. Het grote gebod van de liefde is de basis van eenheid en verbondenheid. En liefde heeft alles te maken met vrijheid: je kunt de liefde niet afdwingen. Er staat dat Jezus, wetende dat Hem alle macht was gegeven, ervoor koos om het werk van een slaaf te doen. Als dit geen paradox is, weet ik het niet meer. Voor ons geldt hetzelfde: pas als we er van harte voor kiezen ons aan anderen te verbinden, ontstaat er ruimte voor God om zijn liefde te laten stromen.
2) Wat zijn de voorwaarden voor een gezonde gemeenschap?
Daar is natuurlijk veel over te zeggen. Ik beperk me tot drie hele summiere punten. Allereerst is vrijheid essentieel: dat uit zich in respect en waardering voor elkaars eigenheid. Iedereen is anders en in een gezonde groep leidt dat tot veelkleurigheid. In de tweede plaats zou ik willen benadrukken dat genade de olie is die zorgt dat alles soepel kan draaien. Omdat iedereen met vallen en opstaan probeert te groeien is een klimaat van hoge verwachtingen dodelijk. Er is juist veel bemoediging en vergeving nodig. In de derde plaats is het nodig dat een gemeente niet om zichzelf maar om God draait. Als Hij aanbeden wordt komen de dingen in de juiste verhouding en raak je niet gefixeerd op de ander, maar ben je samen geconcentreerd op God en wat Hij wil doen en wat Hij wil zeggen.
3) Hoe komt het dat het juist in de gemeente zo lastig blijkt om goed met elkaar om te gaan?
De gemeente is net als het gezin een plek waar de onderlinge relaties er erg toe doen. Als het goed is geef je jezelf bloot, ben je kwetsbaar, zoek je vertrouwelijkheid. Er is veel veiligheid nodig om te zorgen dat de intimiteit wordt gewaarborgd. Maar omdat de gemeente ook de plek is waar we moeten leren wat het is om elkaar lief te hebben, loop je ook tegen van alles en nog wat aan. En het is in dat proces van leren dealen met elkaars onhebbelijkheden, zwakheden, zonden, waar de uitdaging ligt. We worden uit onze comfortzone gehaald, meer dan ons vaak lief is. Maar toch is dat de enige manier waarop we groeien. De gemeente is als het ware een workshop ‘leren liefhebben’ en dat gaat verder dan elkaar leren verdragen. En net als in een gezin vraagt dat om wijze oudsten die de balans van waarheid en genade goed weten te hanteren.
