Laatst luisterde ik een interview met Volkskrantjournalist Sara Berkeljon. Het ging over haar bundel “De man van nu”, een serie interviews met twintig (bekende) mannen van verschillende leeftijden over hun leven, werk en persoon. Ik spitste mijn oren toen het ging over de verschillen tussen oude en jonge mannen. Mannen als Jan Cremer en Jan des Bouvrie wisten alles en twijfelden nooit. En ze waren er trots op.
Hoe anders was het interview met Alexander Klöpping (1987), de oprichter van Blendle, vertelt Sara. Hij was eerlijk over zijn twijfels als CEO en open over zijn tekortkomingen als mens. Dat gaf ruimte. Volgens Berkeljon heeft deze generatie mannen veel minder moeite met kwetsbaarheid. Hoe komt dat? Uiteraard ligt het aan een andere opvoeding. Maar hun wereld is ook een stuk onoverzichtelijker dan zeventig jaar geleden.
Zelf de slingers ophangen
Veel millennials (de generatie van 1980-2000, dus ik val er met mijn geboortejaar net buiten) startten later op de arbeidsmarkt vanwege de bankencrisis van 2008. Ze verdienen daardoor minder en door de huizencrisis en hun studieschuld, konden ze vaak geen huis kopen. Hun liefdesleven is diverser dan vorige generaties: trouwen, samenwonen, single, wisselende relaties. Alles kan. Carrièreswitch, omscholen, van je hobby je werk maken, alles kan. Je leven is een feestje, maar je moet wel zelf de slingers ophangen. En als dat niet lukt, is het je eigen schuld. Wie kan er leven met zo’n opdracht?
Opnieuw leren lopen
Ik zie steeds meer mensen uit deze generatie die met vallen en opstaan een tegengif ontdekken: eerlijk en open zijn over je eigen tekortkomingen. Ik kan het niet alleen en dat hoeft ook niet. Als je bent opgevoed met ‘flink zijn’, is dit zo paradoxaal dat kwetsbaarheid voelt als opnieuw leren lopen. Onderzoeker Brené Brown schreef er een wereldwijde bestseller over: De kracht van kwetsbaarheid.
Collectieve AA-meeting
Hoe revolutionair ‘kracht in zwakheid’ ook mag klinken, het begrip gaat al bijna tweeduizend jaar mee. De kerkvader Paulus schrijft er al over in een van zijn brieven: “Je hebt niet meer dan mijn genade nodig, want kracht wordt zichtbaar in zwakheid. […] In mijn zwakheid ben ik sterk.” Wie doet alsof alles perfect gaat, hoeft ook geen hulp te verwachten, maar kwetsbaarheid werkt enorm aanstekelijk. Het is een soort collectieve AA-meeting: “Hallo, ik ben Alec en ik ben onvolmaakt.” “Hallo, Alec!”
Tekst: Alec Timmerman
Fotocredit: Marsupium Photography, CC BY-SA
